‘Ik voel me stiekem al een local’

Stagiair aan het woord – André Riemersma

Kun je iets over jezelf vertellen?
Mijn naam is André Riemersma, 24 jaar, zit aan het einde van mijn vijfde jaar geneeskunde en ben begin februari begonnen aan mijn combistage: een stage sociale geneeskunde en een stage tropengeneeskunde (in het ziekenhuis). In totaal duurt mijn stage twaalf weken, waarvan ik de eerste zes net heb afgerond. Ik woon hier bij een gezellig en druk gezin met acht mensen. Naast de studie ga ik regelmatig sporten of wat drinken met mijn lokale vrienden en de familie. Ik heb het geluk, dat er tijdens mijn eerste zes weken en mijn laatste vijf weken, andere studenten uit Nederland in San Carlos zijn. Ik verveel me geen moment!

Waarom heb je ervoor gekozen om via de Stedenband Groningen-San Carlos coschappen te lopen?
Ik heb altijd al een coschap in het verre buitenland willen doen. Na een gesprek met de studieadviseur in  Groningen, kwam de optie Nicaragua langs: hier had ik eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. De uitdagingen om een nieuwe taal te leren en me te kunnen verdiepen in een voor mij onbekende cultuur spraken me erg aan. Ook vond ik het belangrijk dat er veel ervaring was met het begeleiden van coassistenten; zo wist ik zeker dat het met mijn stage goed zou komen.

Wat verwachtte je van tevoren toen je naar San Carlos ging?
Ik verwachtte een heleboel hitte, veel muziek, dansende mensen, weinig hygiëne in de gezondheidszorg, gezelligheid en muggen. Eigenlijk wist ik dus niet zo goed wat ik kon verwachten, maar dat maakt het des te spannend.

Wat heb je tijdens je coschappen gedaan?
De eerste zes weken bestonden uit mijn stage sociale geneeskunde: ik liep stage in een Centro de Salud, een soort huisartsenpost. Tijdens mijn tweede deel ga ik stage lopen in het ziekenhuis, waarschijnlijk op de afdelingen Interne Geneeskunde, Kindergeneeskunde en Gynaecologie.

Hoe is het om in een land als Nicaragua coschappen te lopen?
Bijzonder! Aan de ene kant raak je snel gewend aan situaties die in Nederland niet voorkomen, aan de andere kant vinden er elke dag wel een paar verassingen plaats. Na mijn ervaringen in Nederland en Duitsland (waar ik een jaar stage heb mogen lopen) kan ik een nieuwe (ziekenhuis)cultuur aan mijn ervaringen toevoegen.

Zijn er veel verschillen tussen Nederland en Nicaragua qua gezondheidszorg?
Duizenden. Een belangrijk verschil wat me is opgevallen, is een verschil in de zogenaamd arts-patiënt relatie: patiënten hier zijn niet zo kritisch op de arts als wij dat zijn, maar zijn snel tevreden en stellen weinig vragen. Wat mij positief opvalt is het respect naar de dokter toe: waar het in Nederland al een probleem is als de huisarts een kwartiertje uitloopt, wacht men hier geduldig een paar uur tot de dokter je oproept.

Zijn er momenten in de periode in San Carlos die je niet meer snel zult vergeten?
Elke dag hier is onvergetelijk. Mijn stageweek op de eilandengroep op Solentiname was erg bijzonder. Hier ging ik met twee andere coassistenten heen. Op de donderdag gingen we op huis-aan-huis bezoek. Na dik een uur lopen door het regenwoud kwamen we bij een paar huisjes aan: een prachtige kans om te zien hoe de leefsituatie is. Dit was het toppunt van sociale geneeskunde. Ook mijn eerste avond in San Carlos vergeet ik niet snel. Na de ontvangst van Ineke ben ik gelijk op stap gegaan en daardoor heb ik vrienden kunnen maken waar ik veel aan heb 🙂

Wat heb je vooral geleerd tijdens je coschappen?
Hoe je om kunt gaan met het feit dat niet iedereen gelijk zegt waar het op staat. In Nederland kunnen we nogal direct zijn, in Nicaragua wordt er nogal eens omheen gedraaid: het is de kunst om dan tóch te kunnen begrijpen waar het om gaat.

Zou je weer terug willen naar San Carlos?
Natuurlijk. Ik voel me hier erg thuis en na zes weken voel ik me stiekem al een local 😉

Als je je tijd in San Carlos in een paar zinnen zou samenvatten, hoe zou dat dan zijn?
Y lo cosa suena ra! Het begin van een superraar liedje waar de hele stad vrolijk van wordt.